ΤΑ ΠΕΡΙΓΡΑΦΙΚΑ ΟΡΙΑ ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΣΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΩΝ ΧΡΩΝΩΝ

Ένα στίγμα προσέγγισης στη ΒΑΣΗ μιας αιτίας ανάλογου ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ σκανδάλου, με τα 7,5 δισεκατομμύρια που πλήρωσε το Δημόσιο στη Μονή Μεγίστης Λαύρας, είναι οι κατά συρροή ομόφωνες αποφάσεις αποδοχής των έξωθεν καταπατήσεων στο πνεύμα ότι τα περιγραφικά όρια  της δημοτικής χορτονομής διαφοροποιούνται στο πέρασμα των χρόνων΄

Με πράσινο τα εξωτερικά όρια ενός τμήματος του δημοτικού βοσκότοπου, άλλοτε του ΔΗΜΟΣΙΟΥ.


Με ανοικτό μπλε, επέκταση καταπατητή εντός του δημοτικού βοσκότοπου, με πλασματικό συμβόλαιο από το 1892 τη συνεργεία συμβολαιογράφων και το στρουθοκαμηλισμό του δήμου.

Με κόκκινο επιπλέον επέκταση το 1989 τη συνεργεία συμβολαιογράφου και το στρουθοκαμηλισμό το δήμου.

Και παρ΄ ότι ο δήμος λέει ότι τα όρια του δημοτικού βοσκότοπου είναι ασαφή, εν τούτης με κατά συρροή πολιτικές αποφάσεις, είναι! εις θέση με σαφήνεια να προσδιορίζει, μια  απόσταση 100 περίπου μέτρων ως διαχωριστικό όριο μεταξύ του δημοτικού βοσκότοπου και των επιδιώξεων του καταπατητή.

Το παράδοξο είναι το διαχωριστικό όριο το προσδιορίζει ακόμα ενδότερα και του πλασματικού συμβολαίου του καταπατητή, αυτό του 1989, είναι το σημείο με το παχύ κόκκινο.